سبک منوچهری

منوچهری دامغانی (432 - ؟ ه.ق) قصیده‏سرای مشهور قرن پنجم هجری است. سبک شعری او سبک معمول آن روزگار یعنی سبک خراسانی است، اما برخی ویژگی‏های خاص به زبان و سبک او نوعی تشخّص بخشیده که به‏خصوص در گزینش لغات و تعابیر و نیز نحو زبان و جنبه‏های بلاغی دیده می‏شود. در شعر او، از بین صورت‏های خیالی، تشبیه بیش‏ترین بسامد را دارد. به شیوه هم‏عصرانش تشبیهات را در یک یا چند بیت می‏گسترد؛ از این‏رو تزاحم صور خیال در شعرش بسیار کم یافت می‏شود. تشبیهات مرکب حسی و تشبیهات دنباله‏دار از اختصاصات شعر اوست. موضوعات عمده شعرش، وصف و مدح و قالب‏های شعری مورد توجه او قصیده و مسمط است. در انتخاب قافیه، به قوافی نادر و دشوار گرایش نشان داده تا تسلط و چیرگی خود را، در عین جوانی، به خواننده بنمایاند؛ هر چند شعرش به لحاظ فکری، خام و نارس باقی مانده است.